عبید زاکانی - دانلود رایگان
دانلود رایگان تعداد صفحه : 11عبید زاکانی طنزپرداز و شاعر بزرگ قرن هشتم (متوفا
دانلود رایگان
| عبید زاکانیفرمت فایل: ورد- Word مرجع فایل - قابل ویرایش ) عبید زاکانی طنزپرداز و شاعر بزرگ قرن هشتم (متوفا بین سالهای 768 تا 772 قمری) خواجه نظام الدین عبیدالله زاکانی قزوینی، از خاندان زاکانیان قزوین بود که تیره ای از اعراب بنی خفاجه اند. اینها اعرابی بودند که در قرن دوم هجری به این منطقه کوچانده شدند تا قزوین رونق بگیرد. زاکانیان دو شعبه داشتند. یک شعبه اهل علم و حدیث و شعبه ی دیگر اهل وزارت و صدارت، و عبید از شعبه ی دوم بوده است. او مقدمات علوم را در قزوین فرا گرفت و برای تکمیل آن به شیراز رفت. حافظ شیرازی و سلمان ساوجی هم عصر او بودند و بنا به قول مشهور او سری هم به بغداد زده است برای دیدار با سلمان ساوجی. فوت او را بین سالهای 768 تا 772 هجری در اصفهان یا بغداد نوشته اند. حتی محل دفن او نیز محل تردید است. احتمالاً او را در ماهان کرمان به خاک سپرده اند. شهرت عبید به اشعار و نوشته های طنز او و به ویژه طنز سیاسی است. مثنوی عشاق نامه، نورالامثال، ریش نامه (طنزی در مورد ریش و مکافاتِ آن)، صدپند (شامل صد پند طنزآمیز)، رساله ی دلگشا (که به دو زبان فارسی و عربی است)، مثنوی موش و گربه (یکی از معروفترین آثار سیاسی که شهرت جهانی دارد)، رساله ی اخلاق الاشراف و چند کتاب دیگر آثاری از او هستند که تا روزگار ما رسیده اند عبید زاکانی از شعرا و نویسندگان فارسی زبان قرن هشتم هجری قمری است. عبیدالله ملقب به نظام الدین از صاحبان صدور خاندان زاکان قزوین است و اشعار خوب و رسائل بی نظیری دارد. عباس اقبال در مقدمه دیوان عبید می نویسد: از شرح حال و وقایع زندگانی عبید زاکانی بدبختانه اطلاع مفصل و مشبعی در دست نیست. اطلاعات ما در این باب منحصر است به معلوماتی که حمدالله مستوفی معاصر عبید و پس از او دولتشاه سمرقندی در تذکره خود، تألیف شده در قرن ۸۹۲ ه.ق.، در ضمن شرحی مخلوط به افسانه در باب او به دست داده و مؤلف ریاض العلماء در باب بعضی از پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین دریافت فایل جهت کپی مطلب از ctrl+A استفاده نمایید نماید |